
-1-
ഡിസംബര്മുറിവുകളുടെ ഋതു.
ഓരോ മുറിവും മരുന്നില്ലാതെ ,
ശമനമില്ലാതെ.
നിന്നെ ഞാന് മായ്ച്ചുകളയുന്നു.
ഓര്മയുടെ ഞരമ്പുകളെ
പിഴുതുകളയുന്നു.
ആയാസം തന്നെ അത്.
പക്ഷെ, മായ്ക്കാതെ വയ്യ.
അതെ.
ഓരോ സൗഹൃദവും ഓരോ മുറിവാണ്.
നിന്റെ സൗഹൃദവും.
-2-
എനിക്കു കഴിയുന്നില്ല അത്.
സ്ലൈട്ടിലെഴുതിയ ഓര്മ പോലെ
മഞ്ഞുപോകുന്നുമില്ല നീ.
ഞാന് നോക്കിനില്ക്കുന്നു.
പതര്ച്ചകള്തിരിച്ചറിയുന്നു.
കറുപ്പ് കഴിച്ചവനെപ്പോലെ
ഞാന് അലസനായിരിക്കുന്നു.
ഇത് പരാജിതനായ ഒരുവന്റെ
ജല്പ്പനങ്ങള് മാത്രം.
പറയാതെ,
നെടുകെ പിളര്ന്ന വാക്കുകള്.
അവക്കിടയില് സ്വയം
ഞാനോ
ഒരു വിഡ്ഢി .
കാല്പനിക വിഡ്ഢി.